Dzisiejsze czasy pozwalają nam na wiele
udogodnień. Coraz więcej kobiet rodzi przez cesarskie cięcie.
Niektóre ze wskazań medycznych, inne na własne życzenie.
Gwiazdy i inne kobiety sukcesu opisują w
kolorowych magazynach zalety cesarskiego cięcia. Zadajmy sobie
pytanie czy mają rację, czy może wygoda je do tego skłania, a
może lęk przymusza.
Czym jest cesarskie cięcie?
Cesarskie cięcie polega na rozcięciu powłok brzusznych obecnie
najczęsciej poprzecznie, w tzw. lini bikini, nacięciu macicy i wydobyciu
dziecka oraz łożyska. Natępnie oczywiście zszywa się kolejne
warstwy. Jest to poważna operacja brzuszna wykonywana wyłącznie
na sali operacyjnej przez lekarza położnika. Znieczulenie do
cesarskiego cięcia może byc ogólne, czyli z uśpieniem, lub
przewodowe, czyli przez podanie leku znieczulającego do osłonek
rdzenia kręgowego, co pozwala rodzącej zachowac pełną świadomośc.
Szwy zdejmuję się mniej więcej po tygodniu.
Wiemy już z opisu powyżej jak wygląda cesarskie cięcie, więc
dlaczego tak dużo kobiet się na nie decyduje? W skrajnych przypadkach
jest to kwestia mody, bo wiele gwiazd zdecydowało się na cesarskie
cięcie więc nie które kobiety dochodzą do wniosku, że zwykły poród
jest dla plebsu, a cesarka na żądanie zbliży je do elit. Inne
chcą za wszelką cenę zachowac doskonałą figurę. Dla prowadzących
bardzo intensywne życie zawodowe najważniejsze jest możliwośc
dokładnego zaplanowania terminu porodu. Jednak najczęściej po
prostu boimy się bólu i tego, że znieczulenie nie zostanie podane
na czas lub będzie za słabe. Stąd jedynym wyjściem wydaje nam
się dogadanie z lekarzem, oczywiście za odpowiednią opłatą. Wiele
kobiet nie zauważa faktu, że to poważna operacja, a rekonwalescencja
trwa dużo dłużej niż powrót do pełni sił w przypadku porodu
naturalnego. Po porodzie naturalnym matka zazwyczaj wstaje już po
dwóch godzinach, po zabiegu chirurgicznym dopiero po 6
godzinach, a niekiedy po kilku dniach. Rana jest bolesna, a
szwy ciągną jeszcze przez zwiele miesięcy. Do tego ryzyko
powikłań przy cesarskim cięciu jest dwu a czasem nawet
czterokrotnie wyższe niż przy porodzie siłami natury. Może dojśc
do nieprzewidywanych krowtoków, uszkodzenia pęcherza, moczowodów
czy jelit. Zrosty tworzące się w jamie macicy mogą też
utrudniac ponowne zajście w ciąże. Z zachwaniem figury też bywa
różnie, bo często po cięciu poprzecznym na brzuchu pozostaje
brzydki ,,nawis" nad blizną. Okazuję się także, że wbrew
niektórym opiniom cesarka przeprowadzona bez żadnych wskazań
medycznych nie jest wcale najlepszym rozwiązaniem dla dziecka.
Każda ciąża jest inna, a psychika i odpornośc na ból to
sprawa bardzo indywidualna. Dlatego mimo wszystkich komplikacji,
które może wywołac cesarskie cięcie, powinnyśmy korzystac z
niego oficjalnie w szpitalu publicznym z powodów
psychologicznych. Te z nas, które paraliżuje strach, miałyby
dzięki temu większy komfort rodzenia, a szara strefa na
porodówkach przestałaby istniec.
czwartek, 19 stycznia 2012
środa, 18 stycznia 2012
Poród naturalny i jego przebieg
Poród fizjologiczny złożony jest z czterech
etapów, na które składa się przygotowanie ciała kobiety do urodzenia
dziecka, urodzenie dziecka, wydalenie łożyska oraz wczesny połóg. Każdy z
nich może mieć różną długość w zależności od osoby. Natomiast ich suma,
czyli trwanie całego porodu, nie przekracza doby.
Aż 24 godziny – tyle może trwać prawidłowy poród. Oczywiście ilość godzin obejmuje wszystkie jego części, ale w praktyce na polskich oddziałach rzadko pozwala się na to, by trwał tak długo. Wyczerpuje bowiem matkę i dziecko, przyczynia się do ich niedotlenienia i pogarsza samopoczucie. Poród związany jest z przeżywaniem bólu, którego dzisiejsze matki chcą uniknąć za cenę znieczulenia bądź cesarskiego cięcia. Biologia bólu jest jednak świadomym wyposażeniem kobiety w system obronny. Poród jest zawsze ryzykiem i zagraża tkankom krocza, a także krzyżowym partiom kręgosłupa. Odczuwanie bólu pozwala rodzącej na przyjmowanie pozycji, które go minimalizują, a jednoczenie nie wywierają zbyt dużego nacisku na główkę dziecka.
Pierwszy etap porodu zaczyna się od momentu wystąpienia regularnej czynności skurczowej, bóle o podobnym natężeniu pojawiają się w równych odcinkach czasu. Stopniowo przerwy międzyskurczowe stają się coraz krótsze, a skurcze wydłużają się i dochodzą do 60–90 sekund. Prowadzi to do skracania i rozwierania się szyjki macicy oraz zanikania części pochwowej kanału rodnego. Pęka pęcherz płodowy, co skutkuje tzw. „odejściem wód”, po którym główka dziecka wstawia się do kanału rodnego. Ta faza jest najdłuższa, może trwać w pierwszym porodzie do 10 godzin, a nawet dłużej. Jest jednocześnie najbardziej bolesnym i trudnym etapem rodzenia dziecka. Towarzyszy jej pogarszający się stan psychiczny kobiety, zmęczenie, mogą pojawić się wymioty i biegunka.
Druga część porodu zaczyna się, kiedy szyjka macicy rozwarła się całkowicie, a kobieta zaczyna odczuwać bóle parte na krocze. Siła parcia jest tak potężna, że nie sposób jej powstrzymać. Wówczas przygotowuje się rodzącą do akcji porodowej. Jeśli są wskazania ku temu, na szczycie jednego ze skurczów zostaje nacięte krocze, by ochronić je przed skutkami pęknięcia. Mało która z kobiet czuje ból związany z jego nacięciem, ponieważ akcja porodowa zagłusza recepcję tego bodźca. Rozpoczyna się akcja porodowa, w czasie której rodząca wypycha dziecko za pomocą tłoczni brzusznej. Może to trwać do 30 minut, w trakcie których płód jest nieustannie monitorowany za pomocą aparatu KTG.
Urodzone dziecko układa się matce na brzuchu. Pępowinę, która przestała tętnić zaciska się w pobliżu pępka, a następnie odcina. Trzecia faza porodu naturalnego obejmuje urodzenie łożyska i może trwać około 20–30 minut. Po jego wydaleniu położna sprawdza stan błon płodowych, stwierdza czy są kompletne i zdrowe, analizuje także czy w kanale rodnym zostały jeszcze niewydalone fragmenty tkanek. Jeśli nie, lekarz dokonuje oględzin krocza i zaszywa nacięcie i ewentualne pęknięcia. Jeśli łożysko ma ubytki, wówczas konieczne będzie mechaniczne oczyszczenie macicy.
Ostatnią częścią porodu jest tzw. wczesny połóg. Noworodek zostaje zbadany, z dróg oddechowych odsysa mu się zalegającą wydzielinę, opatrzony zostaje pępek. Potem neonatolog ocenia jego czynności życiowe. Jeszcze na porodówce zaczyna się nauka karmienia piersią pod okiem położnych. Matka i dziecko są obserwowani na sali porodowej przez dwie godziny. Po tym czasie przechodzą na oddział położniczy.
Aż 24 godziny – tyle może trwać prawidłowy poród. Oczywiście ilość godzin obejmuje wszystkie jego części, ale w praktyce na polskich oddziałach rzadko pozwala się na to, by trwał tak długo. Wyczerpuje bowiem matkę i dziecko, przyczynia się do ich niedotlenienia i pogarsza samopoczucie. Poród związany jest z przeżywaniem bólu, którego dzisiejsze matki chcą uniknąć za cenę znieczulenia bądź cesarskiego cięcia. Biologia bólu jest jednak świadomym wyposażeniem kobiety w system obronny. Poród jest zawsze ryzykiem i zagraża tkankom krocza, a także krzyżowym partiom kręgosłupa. Odczuwanie bólu pozwala rodzącej na przyjmowanie pozycji, które go minimalizują, a jednoczenie nie wywierają zbyt dużego nacisku na główkę dziecka.
Pierwszy etap porodu zaczyna się od momentu wystąpienia regularnej czynności skurczowej, bóle o podobnym natężeniu pojawiają się w równych odcinkach czasu. Stopniowo przerwy międzyskurczowe stają się coraz krótsze, a skurcze wydłużają się i dochodzą do 60–90 sekund. Prowadzi to do skracania i rozwierania się szyjki macicy oraz zanikania części pochwowej kanału rodnego. Pęka pęcherz płodowy, co skutkuje tzw. „odejściem wód”, po którym główka dziecka wstawia się do kanału rodnego. Ta faza jest najdłuższa, może trwać w pierwszym porodzie do 10 godzin, a nawet dłużej. Jest jednocześnie najbardziej bolesnym i trudnym etapem rodzenia dziecka. Towarzyszy jej pogarszający się stan psychiczny kobiety, zmęczenie, mogą pojawić się wymioty i biegunka.
Druga część porodu zaczyna się, kiedy szyjka macicy rozwarła się całkowicie, a kobieta zaczyna odczuwać bóle parte na krocze. Siła parcia jest tak potężna, że nie sposób jej powstrzymać. Wówczas przygotowuje się rodzącą do akcji porodowej. Jeśli są wskazania ku temu, na szczycie jednego ze skurczów zostaje nacięte krocze, by ochronić je przed skutkami pęknięcia. Mało która z kobiet czuje ból związany z jego nacięciem, ponieważ akcja porodowa zagłusza recepcję tego bodźca. Rozpoczyna się akcja porodowa, w czasie której rodząca wypycha dziecko za pomocą tłoczni brzusznej. Może to trwać do 30 minut, w trakcie których płód jest nieustannie monitorowany za pomocą aparatu KTG.
Urodzone dziecko układa się matce na brzuchu. Pępowinę, która przestała tętnić zaciska się w pobliżu pępka, a następnie odcina. Trzecia faza porodu naturalnego obejmuje urodzenie łożyska i może trwać około 20–30 minut. Po jego wydaleniu położna sprawdza stan błon płodowych, stwierdza czy są kompletne i zdrowe, analizuje także czy w kanale rodnym zostały jeszcze niewydalone fragmenty tkanek. Jeśli nie, lekarz dokonuje oględzin krocza i zaszywa nacięcie i ewentualne pęknięcia. Jeśli łożysko ma ubytki, wówczas konieczne będzie mechaniczne oczyszczenie macicy.
Ostatnią częścią porodu jest tzw. wczesny połóg. Noworodek zostaje zbadany, z dróg oddechowych odsysa mu się zalegającą wydzielinę, opatrzony zostaje pępek. Potem neonatolog ocenia jego czynności życiowe. Jeszcze na porodówce zaczyna się nauka karmienia piersią pod okiem położnych. Matka i dziecko są obserwowani na sali porodowej przez dwie godziny. Po tym czasie przechodzą na oddział położniczy.
niedziela, 15 stycznia 2012
Najwcześniejsze objawy ciąży
Kiedy staramy się o dziecko lub podejrzewamy, że
stosowana antykoncepcja "zawiodła" zaczynamy być bardzo wyczulone na
sygnały płynące z naszego organizmu.
Mimo, że testy ciążowe są w stanie szybciutko wykryć wczesną ciążę (juz od pierwszego dnia spodziewanej miesiączki) często juz wcześniej pojawiają się objawy świadczące, że w naszym ciele mógł zagościć mały cud.
Tak zwany szósty zmysł podpowiada nam często, że "coś może być nie tak" ale zwykle same nie jesteśmy pewne, dopóki nie zaczną pojawiać się sygnały płynące z naszego ciała.
Do takich objawów należą przede wszystkim:
a) niespotykana wrażliwość piersi i sutków - jest to uczucie przewrażliwienia, piersi są tkliwe i niezwykle wrażliwe. Często nawet tak, że noszenie biustonosza staje się niemożliwe;
b)swędzenie pach;
c) tkliwość podbrzusza - tak jak przy miesiączce;
d) delikatne pobolewanie podbrzusza mogące świadczyć o zagnieżdżaniu się zarodka w ściance macicy
e) zmieniona temperatura - temperatura ciała (mierzona rano w pochwie) wzrasta do o około 0,3 stopnia i juz nie spada;
f) zaparcia;
g) parcie na mocz;
h) problemy trawienne;
i) zaburzenia łaknienia;
j) nudności i wymioty - najczęściej pojawiają się między pierwszym a trzecim miesiącem ciąży, a w niektórych wypadkach mogą trwać nawet całą ciążę;
Oczywiście nie zawsze objawy te występują razem, zdarza się nawet, że kobiety nie mają żadnych dolegliwości - albo po prostu ich nie zauważają i wtedy jedynym wyjściem jest spokojne czekanie na nadejście miesiączki, ale biorąc pod uwagę doświadczenie własne, wiedzę książkową oraz wyniki przeprowadzonych badań, można z całą pewnością stwierdzić, że jeszcze przed terminem spodziewanej miesiączki ciało kobiece wysyła swoiste sygnały mówiące o najwcześniejszej ciąży.·
Mimo, że testy ciążowe są w stanie szybciutko wykryć wczesną ciążę (juz od pierwszego dnia spodziewanej miesiączki) często juz wcześniej pojawiają się objawy świadczące, że w naszym ciele mógł zagościć mały cud.
Tak zwany szósty zmysł podpowiada nam często, że "coś może być nie tak" ale zwykle same nie jesteśmy pewne, dopóki nie zaczną pojawiać się sygnały płynące z naszego ciała.
Do takich objawów należą przede wszystkim:
a) niespotykana wrażliwość piersi i sutków - jest to uczucie przewrażliwienia, piersi są tkliwe i niezwykle wrażliwe. Często nawet tak, że noszenie biustonosza staje się niemożliwe;
b)swędzenie pach;
c) tkliwość podbrzusza - tak jak przy miesiączce;
d) delikatne pobolewanie podbrzusza mogące świadczyć o zagnieżdżaniu się zarodka w ściance macicy
e) zmieniona temperatura - temperatura ciała (mierzona rano w pochwie) wzrasta do o około 0,3 stopnia i juz nie spada;
f) zaparcia;
g) parcie na mocz;
h) problemy trawienne;
i) zaburzenia łaknienia;
j) nudności i wymioty - najczęściej pojawiają się między pierwszym a trzecim miesiącem ciąży, a w niektórych wypadkach mogą trwać nawet całą ciążę;
Oczywiście nie zawsze objawy te występują razem, zdarza się nawet, że kobiety nie mają żadnych dolegliwości - albo po prostu ich nie zauważają i wtedy jedynym wyjściem jest spokojne czekanie na nadejście miesiączki, ale biorąc pod uwagę doświadczenie własne, wiedzę książkową oraz wyniki przeprowadzonych badań, można z całą pewnością stwierdzić, że jeszcze przed terminem spodziewanej miesiączki ciało kobiece wysyła swoiste sygnały mówiące o najwcześniejszej ciąży.·
piątek, 13 stycznia 2012
Cesarskie cięcie
Szybciej, łatwiej, bezboleśnie. Tak wygląda cesarskie cięcie. Perspektywa „uśpienia" kobiety na czas porodu powoduje, że jest to dla nich mocno stresujące. Boją się o to, czy ta metoda jest zdrowa dla niej i dla dziecka, że mogą się nie wybudzić z narkozy... Portal Familie.pl sprawdził jak jest naprawdę.
Cesarskie cięcie, popularnie zwane też „cesarką" jest to operacja chirurgiczna zastępująca naturalną metodę porodu dziecka. Zabieg polega na nacięciu przez lekarza przedniej ściany powłok brzusznych i macicy, a następnie wydobyciu dziecka i łożyska z brzucha kobiety. Cesarskie cięcie wykonuje się wtedy, gdy poród fizjologiczny jest niemożliwy czy niewskazany lub kiedy pojawia się niebezpieczeństwo, że mógłby on zagrozić życiu czy zdrowiu dziecka lub matki.
- Obecnie 25 proc. porodów odbywa się w ten właśnie sposób - dowiedzieliśmy się od Jarosława Saczonka, ginekologa z Działdowa. - Czas potrzebny do wykonania zabiegu nie jest długi. Tak szybkie działanie zapewnia bezpieczeństwo dla dziecka. Cesarskie cięcie jest wykonywane wyłącznie na zalecenie lekarza. Najczęściej dotyczy to przypadków, gdy istnieje zagrażająca wewnątrzmaciczna zamartwica płodu, brak postępu porodu, lub położenie płodu miednicowe - wylicza Jarosław Saczonek.
- Ja niestety nie miałam wyboru. Moja budowa bioder nie pozwoliła na to, abym urodziła naturalnie - powiedziała nam Kasia, mama 3 letniego Pawełka. - Bałam się porodu, bo mój mąż nie mógł uczestniczyć w porodzie. Po wszystkim jednak miałam straszny ból, który utrzymywał się nawet przez miesiąc. Najbardziej mi było szkoda, że dziecko po porodzie trafiło do inkubatora, a nie do mnie. Ale jak tylko się obudziłam, pielęgniarki od razu mi go przyniosły i było super - opowiada Kasia.
Obawy przed operacją ma chyba każda przyszła mama. Szczególnie silny jest strach przed narkozą, bo nigdy nie wiadomo, jak to będzie po wybudzeniu. - Najczęściej wystarcza sama rozmowa z pacjentką o tym, jak będzie wyglądała operacja oraz, że nie jest on niebezpieczny dla kobiety i dla dziecka - powiedziała nam Iwona Kaczyńska, położna z Olsztyna. - Szczera rozmowa z pacjentką jest najlepszym przygotowaniem jej do zabiegu.
Potwierdzają to lekarze ze Specjalistycznego Psychiatrycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej we Fromborku, którzy twierdzą, że pomoc psychologa prawie nigdy nie jest potrzebna w czasie oczekiwania na poród. - Najlepszą metodą na rozładowanie stresu jest rozmowa z położną i ginekologiem oraz wsparcie rodziny - usłyszeliśmy.
Cesarskie cięcie jest to zabieg mocno inwazyjny. Czy po takim porodzie kobieta nadal jest w pełni sprawna seksualnie? Spytaliśmy o to Annę Betley - Dudę, seksuologa z Iławy.
- Cesarskie cięcie nie ma żadnego wpływu na dalszą seksualność kobiety. Uważam, że wręcz przeciwnie, ponieważ podczas tego zabiegu oszczędzane są dolne drogi rodne, które podczas porodu naturalnego zostają czasem mocno naruszone. Kobieta po cesarskim cięciu szybciej odzyskuje pełną sprawność - uspokaja Anna Betley.
Marcin Osiak
m.osiak@familie.pl
Cesarskie cięcie, popularnie zwane też „cesarką" jest to operacja chirurgiczna zastępująca naturalną metodę porodu dziecka. Zabieg polega na nacięciu przez lekarza przedniej ściany powłok brzusznych i macicy, a następnie wydobyciu dziecka i łożyska z brzucha kobiety. Cesarskie cięcie wykonuje się wtedy, gdy poród fizjologiczny jest niemożliwy czy niewskazany lub kiedy pojawia się niebezpieczeństwo, że mógłby on zagrozić życiu czy zdrowiu dziecka lub matki.
- Obecnie 25 proc. porodów odbywa się w ten właśnie sposób - dowiedzieliśmy się od Jarosława Saczonka, ginekologa z Działdowa. - Czas potrzebny do wykonania zabiegu nie jest długi. Tak szybkie działanie zapewnia bezpieczeństwo dla dziecka. Cesarskie cięcie jest wykonywane wyłącznie na zalecenie lekarza. Najczęściej dotyczy to przypadków, gdy istnieje zagrażająca wewnątrzmaciczna zamartwica płodu, brak postępu porodu, lub położenie płodu miednicowe - wylicza Jarosław Saczonek.
- Ja niestety nie miałam wyboru. Moja budowa bioder nie pozwoliła na to, abym urodziła naturalnie - powiedziała nam Kasia, mama 3 letniego Pawełka. - Bałam się porodu, bo mój mąż nie mógł uczestniczyć w porodzie. Po wszystkim jednak miałam straszny ból, który utrzymywał się nawet przez miesiąc. Najbardziej mi było szkoda, że dziecko po porodzie trafiło do inkubatora, a nie do mnie. Ale jak tylko się obudziłam, pielęgniarki od razu mi go przyniosły i było super - opowiada Kasia.
Obawy przed operacją ma chyba każda przyszła mama. Szczególnie silny jest strach przed narkozą, bo nigdy nie wiadomo, jak to będzie po wybudzeniu. - Najczęściej wystarcza sama rozmowa z pacjentką o tym, jak będzie wyglądała operacja oraz, że nie jest on niebezpieczny dla kobiety i dla dziecka - powiedziała nam Iwona Kaczyńska, położna z Olsztyna. - Szczera rozmowa z pacjentką jest najlepszym przygotowaniem jej do zabiegu.
Potwierdzają to lekarze ze Specjalistycznego Psychiatrycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej we Fromborku, którzy twierdzą, że pomoc psychologa prawie nigdy nie jest potrzebna w czasie oczekiwania na poród. - Najlepszą metodą na rozładowanie stresu jest rozmowa z położną i ginekologiem oraz wsparcie rodziny - usłyszeliśmy.
Cesarskie cięcie jest to zabieg mocno inwazyjny. Czy po takim porodzie kobieta nadal jest w pełni sprawna seksualnie? Spytaliśmy o to Annę Betley - Dudę, seksuologa z Iławy.
- Cesarskie cięcie nie ma żadnego wpływu na dalszą seksualność kobiety. Uważam, że wręcz przeciwnie, ponieważ podczas tego zabiegu oszczędzane są dolne drogi rodne, które podczas porodu naturalnego zostają czasem mocno naruszone. Kobieta po cesarskim cięciu szybciej odzyskuje pełną sprawność - uspokaja Anna Betley.
Marcin Osiak
m.osiak@familie.pl
Znieczulenie do porodu
Poród bez bólu? Czy to możliwe? Przyjściu na świat noworodka nie musi już towarzyszyć ból i cierpienie rodzącej go matki. Teraz z urządzieniem są urządzenia, dzięki którym poród będzie łatwiejszy.
Można podczas porodu oczywiście zagryzać zęby (tak jak to robiły nasze babcie) i postanowić sobie, że urodzisz i będzie zaraz po wszystkim. Porody bez wsparcia farmakologicznego czy innych metod uśmierzania bólu porodowego były do niedawna standardem obecnym we wszystkich szpitalach. Znieczulenie zewnątrzoponowe przy porodzie jest już teraz nawet refundowane przez niektóre kasy chorych - zależy od województwa i szpitala (niektóre mają podpisane takie umowy z NFZ).
Obecnie są już metody takiego uśmierzania bólu, że ani matce, ani dziecku nie grozi żadne niebezpieczeństwo związane ze stosowaniem takich metod. Poród bez bólu może się stać realny dzięki zastosowaniu cyfrowego elektrostymulatora z technologią Opti-Max opracowany specjalnie do uśmierzania bólu porodowego. Cyfrowy elektrostymulator jest bodajże najnowocześniejszą i najmniej inwazyjną metodą uśmierzania bólu porodowego - bez jakichkolwiek anestetyków i towarzyszących im skutków ubocznych. Technologia ta jest stosowana z powodzeniem w Anglii - do Polski trafiła niedawno. Obecnie ta metoda uśmierzania bólu porodowego jest stosowana powszechnie na całym świecie, a teraz dostępna jest również w Polsce. Za pomocą przyklejanych do skóry elektrod i wysyłanych przez nie łagodnych impulsów elektrycznych do nerwów podskórnych elektrostymulator blokuje docieranie informacji bólowych i uśmierza w ten sposób ból odczuwalny. Urządzenie do uśmierzania bólu porodowego zostało specjalnie zaprojektowane dla potrzeb niwelowania bólu porodowego - nie jest to coś co działa uśmierzająco "przy okazji".
Urządzenie to posiada 4 elektrody, które przylepiane są do skóry. Pozwala także kontrolować intensywność działania dwóch kanałów dla maksymalnej skuteczności działania w trakcie porodu.
Poród bez bólu jest już możliwy. Urządzenie to jest sprzedawane w aptekach i sklepach internetowych dla dzieci.
Można podczas porodu oczywiście zagryzać zęby (tak jak to robiły nasze babcie) i postanowić sobie, że urodzisz i będzie zaraz po wszystkim. Porody bez wsparcia farmakologicznego czy innych metod uśmierzania bólu porodowego były do niedawna standardem obecnym we wszystkich szpitalach. Znieczulenie zewnątrzoponowe przy porodzie jest już teraz nawet refundowane przez niektóre kasy chorych - zależy od województwa i szpitala (niektóre mają podpisane takie umowy z NFZ).
Obecnie są już metody takiego uśmierzania bólu, że ani matce, ani dziecku nie grozi żadne niebezpieczeństwo związane ze stosowaniem takich metod. Poród bez bólu może się stać realny dzięki zastosowaniu cyfrowego elektrostymulatora z technologią Opti-Max opracowany specjalnie do uśmierzania bólu porodowego. Cyfrowy elektrostymulator jest bodajże najnowocześniejszą i najmniej inwazyjną metodą uśmierzania bólu porodowego - bez jakichkolwiek anestetyków i towarzyszących im skutków ubocznych. Technologia ta jest stosowana z powodzeniem w Anglii - do Polski trafiła niedawno. Obecnie ta metoda uśmierzania bólu porodowego jest stosowana powszechnie na całym świecie, a teraz dostępna jest również w Polsce. Za pomocą przyklejanych do skóry elektrod i wysyłanych przez nie łagodnych impulsów elektrycznych do nerwów podskórnych elektrostymulator blokuje docieranie informacji bólowych i uśmierza w ten sposób ból odczuwalny. Urządzenie do uśmierzania bólu porodowego zostało specjalnie zaprojektowane dla potrzeb niwelowania bólu porodowego - nie jest to coś co działa uśmierzająco "przy okazji".
Urządzenie to posiada 4 elektrody, które przylepiane są do skóry. Pozwala także kontrolować intensywność działania dwóch kanałów dla maksymalnej skuteczności działania w trakcie porodu.
Poród bez bólu jest już możliwy. Urządzenie to jest sprzedawane w aptekach i sklepach internetowych dla dzieci.
Przygotowanie do porodu
O co zadbać, aby zminimalizować stres podczas porodu, jakie czynności przyszła mama może podjąć, aby podejść do porodu właściwie przygotowana? Okazuje się, że natura podpowiada nam wiele...
Czy jest kobieta, która nie boi się porodu? Tego czy wszystko będzie dobrze, czy dzieciątko będzie zdrowe, czy wytrzyma ból porodowy, czy personel medyczny okaże się profesjonalny i sprzyjający? Chyba nie ma. Dlatego tak ważne jest pozytywne nastawienie, wsparcie partnera, odpowiednie przygotowanie psychiczne i fizyczne.
Natura tak stworzyła kobietę, że nie musi wykonywać żadnych specjalnych ćwiczeń ani zabiegów, żeby być odpowiednio przygotowaną do porodu. Jednak możemy polepszyć sobie samopoczucie, ogólną kondycję fizyczną i zapobiec rutynowym, szpitalnym czynnościom (jak np. nacięcie krocza), stosując proste zabiegi, które przygotują nasze ciało do tego niesamowitego doświadczenia, jakim jest poród.
Zatem...
Jak przygotować się do porodu?
Od początku ciąży pij herbatkę ciążową, która wzmacnia i zapobiega dolegliwościom ciążowym, tj. mdłości, zgaga, anemia, bezsenność...
Duże wsparcie i pomoc możesz uzyskać chodząc na zajęcia do szkoły rodzenia. Sprawdź wcześniej, czy szkoła promuje naturalne podejście do ciąży i porodu, czy oferuje zajęcia z noszenia dzieci w chustach, masażu dziecka.
Pamiętaj, że w zdrowej ciąży nie ma przeciwskazań do stosowania ćwiczeń fizycznych. Czas ciąży, nie jest to okres odpowiedni na budowanie tężyzny fizycznej, ale na łagodną aktywność (joga, pływanie, spacery), która pomoże w utrzymaniu właściwej kondycji pomocnej w czasie ciąży, porodu i połogu.
Ważną rzeczą jest także odpowiednie przygotowanie okolic intymnych. Masaż krocza bardzo skutecznie zapobiega pęknięciom i rutynowym nacięciom krocza podczas porodu. To bardzo prosta metoda, popularna w Europie zachodniej, która jest jedną z bardziej istotnych metod przygotowania do akcji porodowej.
Aby ułatwić sobie poród, na tydzień przed planowanym terminem uaktywnij się seksualnie. W męskim nasieniu znajduje się prostaglandyna, hormon niezbędny do rozpoczęcia porodu.
Tekst powstał we współpracy z serwisem: dziecisawazne.pl
Czy jest kobieta, która nie boi się porodu? Tego czy wszystko będzie dobrze, czy dzieciątko będzie zdrowe, czy wytrzyma ból porodowy, czy personel medyczny okaże się profesjonalny i sprzyjający? Chyba nie ma. Dlatego tak ważne jest pozytywne nastawienie, wsparcie partnera, odpowiednie przygotowanie psychiczne i fizyczne.
Natura tak stworzyła kobietę, że nie musi wykonywać żadnych specjalnych ćwiczeń ani zabiegów, żeby być odpowiednio przygotowaną do porodu. Jednak możemy polepszyć sobie samopoczucie, ogólną kondycję fizyczną i zapobiec rutynowym, szpitalnym czynnościom (jak np. nacięcie krocza), stosując proste zabiegi, które przygotują nasze ciało do tego niesamowitego doświadczenia, jakim jest poród.
Zatem...
Jak przygotować się do porodu?
Od początku ciąży pij herbatkę ciążową, która wzmacnia i zapobiega dolegliwościom ciążowym, tj. mdłości, zgaga, anemia, bezsenność...
Duże wsparcie i pomoc możesz uzyskać chodząc na zajęcia do szkoły rodzenia. Sprawdź wcześniej, czy szkoła promuje naturalne podejście do ciąży i porodu, czy oferuje zajęcia z noszenia dzieci w chustach, masażu dziecka.
Pamiętaj, że w zdrowej ciąży nie ma przeciwskazań do stosowania ćwiczeń fizycznych. Czas ciąży, nie jest to okres odpowiedni na budowanie tężyzny fizycznej, ale na łagodną aktywność (joga, pływanie, spacery), która pomoże w utrzymaniu właściwej kondycji pomocnej w czasie ciąży, porodu i połogu.
Ważną rzeczą jest także odpowiednie przygotowanie okolic intymnych. Masaż krocza bardzo skutecznie zapobiega pęknięciom i rutynowym nacięciom krocza podczas porodu. To bardzo prosta metoda, popularna w Europie zachodniej, która jest jedną z bardziej istotnych metod przygotowania do akcji porodowej.
Aby ułatwić sobie poród, na tydzień przed planowanym terminem uaktywnij się seksualnie. W męskim nasieniu znajduje się prostaglandyna, hormon niezbędny do rozpoczęcia porodu.
Tekst powstał we współpracy z serwisem: dziecisawazne.pl
Bóle brzucha w czasie ciąży
Jeszcze zanim zostanie potwierdzone to, że kobieta jest w ciąży, przeczuwa, że coś zaczyna się dziać. Staje się wyczulona na każdy, nawet najmniejszy sygnał, jaki wysyła organizm, zwraca uwagę na każde zawirowanie w żołądku, czy też ból brzucha.
Niestety jest on nieodłącznym elementem ciąży i nasila się szczególnie w ostatnich tygodniach przed jej rozwiązaniem. To, że należy się z nim oswoić nie znaczy, że zawsze jest niegroźny. Jak odbierać sygnały, które wysyła nam organizm? Kiedy wystarczy kilka głębokich oddechów, a kiedy niezbędna jest wizyta u lekarza?
W pierwszym trymestrze ciąży kobieta odczuwa wszelkiego rodzaju dolegliwości intensywniej, niż później. Ma to związek między innymi z nową sytuacją, w której się znalazła, ale również z tym, że organizm przygotowuje się na przyjęcie malucha. Powiększa się więc macica, poprzez rozciąganie trzymających ją więzadeł, co jest odczuwalne zwłaszcza, że zaczyna ona uciskać pęcherz moczowy – stąd częste wychodzenie do toalety. W tym czasie możliwe więc są bóle, jeśli jednak przerodzą się w regularne skurcze lub nastąpi krwawienie, trzeba niezwłocznie udać się do lekarza. Pierwsze tygodnie ciąży to czas, kiedy istnieje podwyższone ryzyko poronienia, dlatego nie wolno takich sygnałów bagatelizować.
W drugim trymestrze macica również ulega rozciągnięciu, gdyż dziecko zaczyna rosnąć dość szybko, w dodatku z tygodnia na tydzień. Z tego powodu kobieta może mieć uczucie pełności w brzuchu i bóle w okolicach podbrzusza. Po jakimś czasie (18-20 tydzień ciąży) bóle mogą być spowodowane tym, że dziecko zaczyna się wiercić, choć wtedy jeszcze dość nieznacznie. Jednak w drugim trymestrze mogą wystąpić również skurcze niebezpieczne. Jeśli brzuch nagle zaczyna twardnieć, a bóle podbrzusza są regularne i coraz mocniejsze należy udać się do lekarza. To czas, kiedy ciąża może być zagrożona poprzez odklejanie się łożyska.
Trzeci trymestr to czas, kiedy dziecko jest coraz większe i bardziej ruchliwe, dlatego wszelkiego rodzaju próby zmiany pozycji, czy kopnięcia są szczególnie odczuwane. Około 7. miesiąca do głosu mogą zostać dopuszczone skurcze Braxtona-Hicksa, tak zwane przepowiadające. Nie są bolesne, jednak kobieta z pewnością je poczuje. Są one dość regularne i mogą występować przez kilka godzin. W trzecim trymestrze ciąży mogą następować bóle tępe i nasilające się. Podobnie, jak w drugim trymestrze, stwardniały brzuch i silne bóle mogą być powodem do zmartwień. Często wystarczy jedynie zasięgnięcie porady lekarza, czasem przepisze od leki rozkurczowe.
Należy pamiętać, że nie każdy ból jest sygnałem, że dzieje się coś złego, tym bardziej kobieta powinna wsłuchiwać się w swój organizm, aby móc je rozróżnić, co zaoszczędzi stresu i niepotrzebnych interwencji lekarza.
T.G.
Subskrybuj:
Posty (Atom)